Of u nu full-time in een stedelijke ruimte woont of vanuit de omliggende buitenwijken reist, de architectuur van doorvoer is een kracht waarmee u dagelijks rekening moet houden. Afbeeldingsbron: Booms Beat

Wonen in een stad kan een opwindende ervaring zijn. Met een eindeloze variëteit aan restaurants, entertainment en zakelijke kansen, is het geen wonder dat mensen zich aangetrokken voelen tot deze waanzinnige centra van beschaving. Waar dromen van de grote stad wachten, zullen mensen altijd in massa's migreren met de hoop deel uit te maken van iets groters.

Dat gezegd hebbende, die massa groeit dagelijks. De wereldbevolking zit in de lift en de aantallen stijgen snel naar boven. Meer mensen kunnen meer opwinding betekenen, maar het kan ook een kortere woonruimte betekenen en zeker drukke pendels. Of u nu full-time in een stedelijke ruimte woont of vanuit de omliggende buitenwijken naar huis reist, de architectuur van doorvoer is een kracht waarmee u dagelijks rekening moet houden.

Degenen die stedelijke vervoerssystemen creëren, hebben de toenemende druk en de mogelijkheid gevoeld om anders te ontwerpen naarmate steden groeien en de bevolking om hen heen explodeert. Er is een dringende behoefte aan doorvoersystemen die niet alleen superefficiënt functioneren, maar ook inspelen op het menselijke aspect van dagelijks reizen.

Laten we eens kijken naar enkele manieren waarop verstedelijking het ontwerp van onze transitwegen beïnvloedt:

Dit nieuwe stationsontwerp in India zal ticketloos reizen mogelijk maken en zal meer dan 500.000 passagiers per dag verwerken. Afbeeldingsbron: dagelijkse e-mail

Niet langer alleen een pendelen

Het is geen geheim dat degenen die pendelen in stedelijke ruimten dagelijks de slijtage ervan voelen. Hoewel het een noodzaak is, kan het ook stressvol en extreem tijdrovend zijn. Veel forenzen kunnen gemakkelijk uren van hun dag op doorreis doorbrengen, waardoor de tocht van en naar elke bestemming centraal staat in hun dagelijks leven.

Doorgangsarchitecten banen de weg naar het maken van woon-werkverkeer meer dan een verplichting. Ze werken er hard aan om manieren te vinden om van woon-werkverkeer een levensstijl te maken. Het doel is om het stigma uit het woon-werkverkeer te halen en er een levenservaring van te maken waar de tijd niet verloren lijkt te gaan, maar misschien zelfs is opgedaan.

De strategie hierachter is duidelijk; transit architecten moeten systemen ontwerpen die mensen in staat stellen om het leven in beweging te ervaren. Het is niet genoeg om gedragen te worden van punt A naar punt B, passagiers moeten onderweg geïnspireerd en productief zijn. Grote voorbeelden hiervan zijn de metrostations in Parijs, Frankrijk. Elk fungeert als zijn eigen themapoort om te reizen waar passagiers geïnspireerd kunnen worden door kunst, of zelfs een kruiswoordraadsel op het plafond doen terwijl ze wachten!

Op dezelfde manier roepen andere doorvoersystemen over de hele wereld het idee op van snel pendelen dat eenvoudig lijkt. Het is nu mogelijk om alles te winkelen, eten en lezen terwijl je op tijd ergens anders heen gaat. Transit-architecten zijn toegewijd aan het idee van inspirerend woon-werkverkeer naarmate de bevolking groeit en het bewijs zit in de toename van intercommunicatieactiviteiten die overal opduiken.

Maak van je woon-werkverkeer op zichzelf een levenservaring waar de tijd niet verloren lijkt te gaan, maar misschien zelfs is opgedaan. Genieten van kunstwerken in dit station in Stockholm, Zweden lijkt een geweldige manier om de tijd te doden. Afbeeldingsbron: The Guardian

Ticketless transport

Een van de meest frustrerende aspecten van woon-werkverkeer, of doorvoer in het algemeen voor stedelijke gebieden, is de wachttijd. Of u nu wacht op een bus, een trein, een taxi of een tramwachttijd veroorzaakt stress die zich snel door een menigte kan verspreiden. Kies de verkeerde ochtend om je metrokaart te vergeten en je zou gemakkelijk aan het einde van een lange ticketlijn kunnen komen zonder enige hoop om het op tijd te laten werken. Evenzo is het niet moeilijk je de frustratie voor te stellen die ontstaat als je in een bus stapt om te beseffen dat je je geld hebt achtergelaten of thuis bent veranderd.

Om deze logistieke problemen te voorkomen en een groeiende bevolkingstijd en -geld te besparen, evolueert de transitarchitectuur naar een rijk van verbeterde technologie. De leeftijd van het ticketloze transport is begonnen en de voordelen worden snel bekend. Smartcards voor prepaid-inzamelingen zijn een kenmerk van de toekomst als het gaat om openbaar vervoer en een vloeiender pendelen.

Deze lezersvriendelijke kaarten elimineren de behoefte aan contant geld helemaal en snijden die lange, frustrerende lijnen ook weg. Gemakkelijk op te laden vanuit het comfort van uw eigen huis, de meerderheid van deze kaarten hoeft zelfs niet te worden gepresenteerd om te worden gelezen. Scanners kunnen ze van binnen uit een portemonnee of portemonnee oppikken, wat betekent dat je je niet eens zorgen hoeft te maken dat je het onderweg laat vallen of kwijtraakt.

Bovendien kan dit efficiënte scansysteem transitcontrollers gemakkelijker gegevens laten inlezen om overbelaste tijden van de dag te voorkomen. Patronen kunnen gemakkelijker worden vastgesteld en aangepakt, waardoor de mogelijkheden voor stressvolle situaties afnemen.

Dit doorvoerstation in Napels, Italië lijkt alsof een gloeiende lucht zich opent en u verwelkomt. Afbeeldingsbron: The Guardian

Transit-systemen die leven nabootsen

Terwijl de groeiende bevolking massaal naar grote steden trekt en steeds afhankelijker wordt van het openbaar vervoer, is er een diepgewortelde behoefte binnen de mens om op een of andere manier gehecht te zijn aan de natuur. Dit gaat niet verloren bij transit architecten en wordt in toenemende mate opgenomen in hun ontwerpen. Net zo belangrijk als efficiëntie en gemak van reizen, is de behoefte om mensen te verbinden met de natuurlijke wereld terwijl ze zich een weg banen door een stedelijke ruimte.

Dit komt in veel verschillende vormen voor, afhankelijk van de stad, maar die in Moskou hebben hun transport een beetje natuurlijker gemaakt door het schilderen van individuele metro's met natuurlijke scènes. Iets esthetisch van bovengronds naar ondergronds transport brengen is een uitstekende strategie als het gaat om het geven van transportarchitectuur een natuurlijker gevoel.

Soms is het niet eens nodig om een ​​natuurlijke scène te creëren om transportmiddelen te stimuleren, maar laat je het systeem gewoon de natuurlijke wereld weerspiegelen. Heel erg zoals de theorie die wolkenkrabbers omringt, kunnen de stadstreinen op een manier zo glad worden ontworpen dat terwijl zij door steden winden, hun buitenkanten de hemel en de wereld rond hen weerspiegelen. Dit creëert een meer geïntegreerde look voor het systeem als geheel.

Naast het creëren van een natuurlijk gevoel, begrijpen transit architecten de duidelijke behoefte aan groene oplossingen voor transportsystemen in stedelijke ruimtes. De levensduur van systemen zal rechtstreeks verband houden met de gezondheid van een stad als geheel en daarom is er absoluut groen werk te doen. De stad Chicago heeft een groene transportstrategie geïmplementeerd die zich richt op al hun primaire woon-werkroutes. Terwijl steden groeien en de bevolking groeit, zal de behoefte aan groen transport om de burgers gezond te houden een topprioriteit zijn voor transit architecten.

Net zo belangrijk als efficiëntie en gemak van reizen, is de behoefte om mensen te verbinden met de natuurlijke wereld terwijl ze zich een weg banen door een stedelijke ruimte. Afbeeldingsbron: ingelijst in architectuur

De mogelijkheid om te pendelen zonder openbare doorgang

Hoewel het in eerste instantie contra-intuïtief lijkt, zetten alle hard work transit architecten in op het creëren van efficiënte, inspirerende en natuurlijke stedelijke systemen die uiteindelijk de noodzaak ervoor volledig kunnen elimineren. Is het mogelijk dat mensen uiteindelijk dagelijks lopen of fietsen om in hun werk te werken in plaats van te springen of te wachten op een bus?

Maar voordat dat gebeurt, zijn bepaalde transportsystemen al bezig met pogingen om de transportmethoden te verdubbelen. In Duitsland zijn er nu trams met voorladers voor fietsen die bij forenzen horen. Deze vorm van transportimplementatie betekent dat forensen niet alleen de efficiëntiefactor in hun reis krijgen, maar ook hun voorkeursmethodes van vervoer kunnen gebruiken zodra ze er zijn.

Een soortgelijk systeem is opgezet in grote steden in Europa, waaronder Parijs. Fietsverhuursystemen zoals Velib worden vaker gebruikt in dichtbevolkte steden om burgers aan te moedigen om op een fiets te stappen die dan dicht bij hun eindbestemming kan worden teruggebracht. Dit verhoogt de groene inspanning van een stad terwijl het openbaar vervoer ook beheersbaar blijft.

Al deze nieuwe systemen hebben een gemeenschappelijk doel om een ​​vloeiendere vervoersarchitectuur in stedelijke ruimten te creëren, terwijl ze tegelijkertijd mensen in staat stellen om van hun woon-werkverkeer te genieten - en ze niet alleen te verdragen. Hoewel dit uiteindelijk kan leiden tot minder gebruik van het openbaar vervoer, zal dit zeker niet leiden tot het elimineren van reizen die zijn verankerd in de menselijke geest.

Is het mogelijk dat mensen uiteindelijk dagelijks lopen of fietsen om in hun werk te werken in plaats van te springen of te wachten op een bus? Afbeeldingsbron: Wikimedia

Een groeiende bevolking die zich verplaatst naar overbevolkte stedelijke centra is een feit dat door stedelijke transportarchitecten moet worden aangepakt, maar het is niet onmogelijk om dit te beheersen. Verstedelijking opent de deur naar kansen als het gaat om ontwerp, en transit architecten hebben het vermogen om het leven van pendelaars beter te maken door rekening te houden met de menselijke behoefte bij het opzetten van systemen.

Het managen van dit type groei zal een continu proces blijven met spannende nieuwe stappen langs de weg. Of transitiearchitecten nu groen worden, treinen zonder treinen bouwen of mensen de kracht geven om zichzelf te nemen waar ze maar willen, ze zijn allemaal samen in het opbouwen van een beter stedelijk bestaan.

Hoe ga je elke dag naar het werk? Lijd je aan een hectisch woon-werkverkeer?