Gewend zijn aan imposante, betonnen gebouwen die vaak hun landschap trotseren om hun energie te transformeren, kwam deze 'waterkrachtcentrale Punibach' als een aangename verrassing. Geïnteresseerd en geïmplementeerd door de Italiaanse praktijk Monovolume-architectuur, het project heeft een niet-invasieve visuele verschijning, die op de achtergrond blijft in zijn prachtige alpine kroning in de provincie Zuid-Tirol in Italië. Een betonnen plaat die in de grond wordt geramd, fungeert als een scheiding tussen het landschap en de verschillende praktische machines binnenin. De nieuwe structuur bestaat uit natuurlijke, aardkleurige materialen en is niet alleen interessant vanwege de functionaliteit, maar ook vanwege de esthetiek. De houten lamellaire gevel is een blikvanger voor voorbijgangers, waardoor het gebouw overdag en 's nachts gemakkelijk te herkennen is, wanneer het licht door de talrijke kleine spleten gloeit. Curvy-lijnen zijn elementen die bijdragen aan de inconsequente impact van de site, terwijl het gebouw wordt getransformeerd in een moderne, lokale bezienswaardigheid.